โพสต์นี้ไม่เกี่ยวกับสวนพชรซะที่เดียวแต่เป็นแรงบันดาลใจให้เราได้ทำสวนและการเรียนรู้จากวันนั้นก็ทำให้เรามีสวนพชรในวันนี้ที่ดินพ่อ ที่สีคิ้ว เป็นที่บนภูเขาอากาศดี แต่มันก็ไกลเกินไปเราไม่สามารถตอบโจทย์การทำงานแบบวันหยุดได้เลย
ได้ใช้เวลาช่วงวันหยุดตรุษจีนในการเดินทางไปที่สีคิ้วและได้พบปะกับคนที่เติบโตมาด้วยกันเหมือนพี่น้องกันมันเป็นความอบอุ่นอีกแบบนึง
บ้านธรรมดาแต่มีค่าทางจิตใจมาก มาทีไรคิดถึงบรรยากาศเก่าๆตลอด
ที่จอดรถพ่อที่เคยจอดก็ยังคงอยู่เหมือนเดิมอยู่ที่เราจะทะนุบำรุงได้นานแค่ไหน ก็แค่ชั่วอายุเรา
ความเจริญมาถึงที่หมดแล้วทั้งที่บ้านและที่ปลูกมัน
ตรงนี้น่าปลูกบ้านไว้พักผ่อนนะ
ถนนราดยางหมดแล้ว น่าจะเป็นโครงการที่ใช้กับชุมชนของกังหันลมที่มาตั้ง
ใกล้เคียง
เครื่าองมือเก่าของเก่าที่พอเห็นได้และหาได้ไม่ยากสำหรับที่สีคิ้ว