ไร่ที่สีคิ้วเกิดจากความตั้งใจอยากมีที่ดินที่สามารถปลูกไม้ผลได้เพราะที่ปากน้ำไม่มีดินที่เป็นดินจืดจึงเกิดการหาที่ดินสมัยนั้นผมยังอายุแค่ 22ปียังอยากมีที่ดินทำสวนแล้วทุกอย่างผ่านกาลเวลามามีความทรงจำมากมายที่นั่นพ่อชอบไปที่นั่นและที่สวนนั้นทุกอย่างหยุดนิ่งอยุ่ที่เดิมเหมือนวันที่พ่อจากมาและพ่อไม่ได้ไปที่นั่นอีก

ทุกอย่างยังอยู่ที่เดิมไม่เคยขยับไปไหนใครคิดถึงพ่อก็มานะที่นี่ยินดีต้อนรับเกษตรกรทุกท่าน

ช่วงนี้ก็แห้งแล้งตามสภาพของพื้นที่ครับมุมนี้ก็ไม่เปลี่ยนมีแต่ต้นไม้เท่านั้นที่ตายไปบ้างตามอายุมัน

่

ที่ไร่ก็ให้พีน้อยทำเหมือนเดิมต้นมันก็งามมากนะ

เป็นกิจกรรมที่ต้องมาได้เห็นทุกปีเพราะพี่สาวคนนี้ขยันมากนะทำตลอดเวลางานเยอะนี่คั่วถั่วของฝากปลอดสารพิษ

หัวหอมเป็นแถวเลยตากเอาไว้ให้เเขกที่มาเยือนพี่สาวใจดีที่นี่เหมือนเป็นบ้านญาติเรายังไงต้องมาและไม่ขายแน่นอน

วิถีชาวบ้านที่ไม่เคยเลือนหายไปจากแดนอีสานและพี่สาวผมคนนี้ตลอดเวลาที่รู้จักกันมา

การกินอยู่แบบเรียบง่ายเป็นเสน่ห์ของคนอีสานมะละกอเอามาเผาจิ้มกับน้ำปลาพริกอร่อยดีหวานมาก

เต็มบ้านไปหมดเอาไว้ขายบ้างแจกบ้างพี่สาวเรา แค่นี้ก่อนครับไว้เจอกันที่บ้านสวนพชรสัปดาห์หน้าครับ