ภาคแรก นายปัทม์มาลงให้แล้ว วันนี้มีเวลามาคุยกันนะคะ...ช่วงหลังๆ ป้าอ้อและป้าอ๋อยต้องใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่บ้านปากน้ำ สมุทรปราการ ที่ดินแถวนี้ส่วนมากจะดินไม่ดี ตอนเด็กๆ จำได้ว่า บ้านเรามีทั้งหน้าน้ำจืดและน้ำเค็ม แต่ปัจจุบันคงเหลือน้ำเดียว คือ น้ำเน่าเสีย จากโรงงานทำปลาหมึก จากห้องเย็นที่รับแช่แข็งปลา ถ้าเราอยากปลูกอะไรนี่ต้องมีความพยายามกันมากหน่อย ป้าอ้อไม่ค่อยประสบความสำเร็จหรอกค่ะ แบบเอามันเข้าว่า จริงๆ แล้ว เราไปซื้อผักที่ตลาดก็ได้ ทำสวนแล้วก็ยังซื้ออยู่เหมือนเดิม แต่ก็อยากลองปลูก ได้บ้างไม่ได้บ้างก็ไม่เป็นไร ป้าอ้อนี่ออกแนว hard core คือใช้แรงงานปลูกไปเรื่อย แต่ป้าอ๋อยจะเป็นคนมีหัวศิลป์มากกว่า ป้าอ๋อยมีไอเดียจัดสวนเล็กๆ ให้น่ารักขึ้น ตัวนี้ตัวใหม่ของป้าอ๋อย

มีทริปมาอวด ภาพไม่ค่อยสวย เพราะฟ้าเน่ามาก ฝนตกปรอยๆ เมฆครึ้มๆ ป้าอ้อกับป้าอ๋อย ขับรถเที่ยวเส้นทางเลียบชายทะเล ทางลัดไปชะอำ ป้าอ้ออยากไปดูนาเกลือ แต่ลืมนึกไปว่าตอนนี้มันหน้าฝน ใครมันจะทำนาเกลือกัน (วะ)... แต่ไม่เป็นไร ไปดูไว้ก่อนก็ได้ ว่าแล้วก็ออกรถกันเลย ป้าอ๋อย เป็นพลขับที่หนึ่ง ป้าอ้อเป็นคนนั่ง สบ๊าย สบาย คริๆๆๆ

ป้าอ้อหลบร้อนจากเมืองไทยไปสิขิม (Sikkim) ตอนนี้สิขิมผนวกเป็นรัฐหนึ่งของประเทศอินเดีย แต่อย่ามาถามป้าอ้อนะว่า กังต๊อก เมืองหลวงของรัฐสิขิมนี่เป็นยังไง รวมถึงยุมถัง ลาซุง ป้าอ้อไม่รู้อ่ะ งานนี้ไปเดินเทรค อย่างเดียว 8 วัน ตัดขาดจากโลกภายนอกเข้าไปนอนแช่แข็งอยู่ในตู้เย็นธรรมชาติใบใหญ่มหึมา อุณหภูมิในเต็นท์ -4 องศาเซลเซียส